lees | ontwikkelen 

Ik zag mijn vader aan de eettafel al dagen druk in de weer. Hij  riep af en toe iets uit als ´prachtig´ of een ´oh ja, dat was in Schotland..´ Er klonk veel melancholie in zijn stem. Als een zweem van vroeger die bij elke dia verder ontwikkelde. Terugblikken, blijdschap, soms ook verdriet. Sommige mensen waren niet meer. Dat verdriet deed hij wat stiller. Dan hoorde ik het klikken van de dia´s en zag hoe het digitaliseren op het piepkleine schermpje geruisloos verder ging.

Zijn liefde voor fotografie kwam tot uiting in een Olympus OM10 die hij trouw meenam tijdens natuurwandelingen, vakanties en uitjes naar zee. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet wist hoe prachtig zijn foto´s waren, tot ik ze op een groot scherm zag, Beelden van mama die, gehuld in een lichtblauwe blouse, met een trotse blik de lens in kijkt. Of de beelden van zijn ouders, zittend in het gras ergens in Duitsland. Ze hadden uitzicht op het glooiende landschap dat zich voor hen uitstrekte. Ook vogels, tientallen vogels. Of botanische tuinen en mensen wachtend op trams, zittend op terrassen. Dia´s vol natuur en taferelen.

Ik besloot zijn beelden opnieuw te gebruiken. De verhalen een nieuwe wending te geven. Zijn beelden zijn nu het tableau waarop mijn woorden zich afspelen. Een verhaal op een verhaal. Zo blijft het leven. En weten we van negatieven, iets positiefs te ontwikkelen.

lees | fragmenten

zie | expositie